WAAROM DE NAAM 'GRENSOVERGANG'?

Waarom kozen de oprichters – Ton Quik en Dorien Schouten – de naam ‘Grensovergang’ voor hun stichting die gericht is op kunst en andere cultureel-maatschappelijke domeinen?  Voor hen was dat vanzelfsprekend, want deze naam is verbonden met de  verschillende wijzen waarop zij met ‘grenzen’ en het verleggen daarvan, hebben te maken in hun leven:

  • ze wonen in een voormalige grenspost op de grens van Nederland en België. Dat is ook de zetel van de stichting

  • het doel van de stichting is om grenzen te verkennen tussen beeldende kunst en andere culturele domeinen, waaronder architectuur, filosofie, antropologie, psychologie, geschiedenis

  • ze zijn zelf de grens overschreden van een 40-jarig betaald, professioneel leven in de kunst, rechtspraak, onderwijs naar een gepensioneerd bestaan waarin ze hun passie voor kunst en cultuur willen blijven uitdragen.

het enige teken dat nog duidt op een grensovergang
bouwtekening van het planton

Toen ze hier 26 jaar geleden introkken, stond nog altijd het zogenaamde ‘planton’ midden op de weg. Zo’n wachtershuisje op een soort vluchtheuvel met aan weerszijden de roodwitte slagbomen. De douanier van dienst bleef daar vroeger gedurende zijn hele dienst ‘op post’. Maar ja, de EU-grenzen waren open gegaan en het ‘planton’ diende nergens meer voor. Of toch wel: als huisvesting voor een volstrekt vergeten object op het einde van de vluchtheuvel. Een totaal verroest stuk metaal met allerlei zijstangen. Het bleek een kunstwerk – hadden zij ook niet als zodanig opgemerkt – waarvan niemand meer wist wat het betekende en ook niet meer wie de kunstenaar was. Tja, het werd vernietigd. Niet zelden knalde er een auto midden in de nacht tegen op, gelukkig nooit met ernstig letsel in de tijd dat zij er woonden. Na een hoop heen en weer gedoe, besloot de gemeente om het planton te verwijderen. Zij hebben nog een poging gedaan om het wachtershuisje te kopen en naar hun tuin te laten verplaatsen, maar daar voelde de toenmalige wethouder niets voor. Het enige wat nu nog doet denken aan dit pand als een voormalige grenspost is de grenspaal op de hoek van het huis……